– door Iris de Veer –
Vol verwachting keek ik uit naar de lente. Deze herfst had ik 150 biologische krokusbollen geplant. Vlijtig en met liefde. Maar toen de eerste zonnestralen hun werk deden… gebeurde er niets. Geen krokussen. Geen sprietje. Wel had ik af en toe een omhoog komend bolletje weer de diepte in gedrukt. En er waren bescheiden gangetjes onder de aarde verschenen met kleine hoopjes. Goed voor de beluchting van de grond, dacht ik nog. Nu weet ik wel beter. Wie had hier zo’n uitgebreid gangenstelsel inclusief gratis snackbar geopend? Lees meer…
